چاقی! پرخوری یا ژنتیکی؟
چاقی، یکی از مشکلاتی است که در بیشتر مواقع با سبک زندگی ما مثل رژیم غذایی یا فعالیت بدنی کم در ارتباط است. با این حال، شواهد نشان داده‌است که ژنتیک نیز به‌طور قابل توجهی در افزایش وزن نقش دارد. هم‌چنین شواهد متعددی نشان می‌دهند که محیط‌هایی که افراد چاق در آن بیشتر متولد می‌شوند، در ایجاد فنوتیپ چاقی نقش دارند؛ اما همه افراد علیرغم اشتراک در محیط چاقی، به آن مبتلا نمی‌شوند.
تنوع ارثی در اشتها، که از بدو تولد وجود دارد، می‌تواند دلیلی بر این مسئله باشد که چرا برخی از کودکان در پاسخ به فرصت‌های محیطی پرخوری می‌کنند و برخی این کار را نمی‌کنند. افرادی که چاقی از نوع ژنتیکی را به ارث می‌برند، دارای اشتهای بیشتری هستند و در برابر پرخوری و چاقی آسیب‌پذیرند. افرادی که از نظر ژنتیکی مستعد اشتهای کمتری هستند، از چاقی محافظت می‌شوند. تاثیر ژنتیک بر میزان افزایش وزن و خطر چاقی بلافاصله پس از تولد شروع می‌شود.
مطالعات ارتباط گسترده ژنوم با متابولیک، متابولیت‌های تحت تاثیر ژنتیک را شناسایی می‌کند. دانش تنوع ژنتیکی در متابولیسم، کاربردهای زیادی در زیست پزشکی و دارویی دارد. از این کاربردها می‌توان به طراحی استراتژی‌هایی برای اصلاح اختلالات متابولیک و یا شناسایی اصلاح‌‌کننده‌های اثر ژنتیکی نشانگرهای زیستی بیماری متابولیک اشاره کرد.
نویسنده: هانیه دهدشتی
ویراستار: نگار رحمتی
.